بهانه ما بهار

بچه ای که از شش ماهگی حرف میزنه از 10 ماهگی میدوه یک سالگی همه رو با اسم صدا میزنه عزیز، آقون(آقاجون)،آقایی،باب میتی،مامان وپارتاو..... از هیچ چی ترسی نداره(واقعا هیچی) یه موجود کاملا مستقله تحمل دردش فوق العادس روابط اجتماعیش در حد المپیکه با دوست و آشنا و غریبه و کارگرای سر کوچه و بقال و چقال وقتی راه میره انگار باباشه با این تفاوت که دستاشم تکون میده.....واقعا دیدنیه شال مامانشو موقع بیرون رفتن انتخاب میکنه تو 14 ماهگی منظورشو با کلمات به ما میفهمونه عاشق سفره و خوراکیه عشق نونه و خدا نکنه تو خیابون دست کسی نون ببینه عاشق باباشه و خیلی خوشگل صداش میکنه باب میتی (با کسره) وسایل برقی ...

  امروز بالاخره بعد از مدت ها انتظار دختر کوچولوی مورد علاقمو دیدم       مونده بودم برم به مهمونی افطاری شرکت یا نه آخه هنوز وسط اسباب کشی و شلوغی هاش بودیم امااین مهمونی تنها فرصتی بود تا فرنیا جونو ملاقات کنم و بالاخره رفتیم    وقتی وارد سالن شدم بی اختیار چشمم دنبالش میگشت و از اونجا که جوینده یابندس تو یه چشم به هم زدن پیداش کردم و به اغوش کشیدمش و مهم تر از همه اینکه مامان فرنیا هم دقیقا همون جوری بود که فکرشو میکردم یه جوری با هم روبرو شدیم که انگار مدت هاست با هم دوست هستیم و البته که هستیم...........     البته داستان ما همین جا تموم نمیشه مامان و بابای فرنیا جون...

    وقتی میفهمم علت بی بیتابی های شبانه و بهانه گیری های این روزهای بهار جوانه زدن شش دندان همزماشه  واقعا برای همه کم صبری هام شرمنده رکورد شیش تاییش میشم....  

  فرشته 12 ماهه ام   دیدار بی نظیرزیبایی چهار فصل دنیا گوارای وجودت   تولدت مبارک

  امروز در یازدهمین ماهروز تولدت این آخرین باری که ماه به ماه بودنت را شماره میکنم یادش به خیر میگویم به هفته هفته شماره کردنهای بارداریم واعتراف میکنم که از این گذر تند زمان ترسیده ام بهار در آستانه یک سالگیت مرا در آغوش بگیر کوچکم  و اجازه بده مدت ها اغوش کوچکت را داشته باشم من میترسم ازاین فرایند رشد   ٢٩خرداد 92 ...

    ده ماه میگذرد از روزهایی که درسکوت خانمان صدای گرم بهارآمد و من امروز ناباورانه دختری را نگاه میکنم که:   های های میخندد سراسر خانه راراه میرود با هرریتم اهنگی میرقصد کلمه کلمه حرف میزند(حدود ١٣ کلمه با معنا میگوید) حرف هایم را خوب خوب میفهمد اشیائی را که از او میخواهم برایم میآورد راه رفتن را از بر شده و دویدن را تمرین میکند خودش رابرای ناز کش هایش بخصوص بابایی حسابی لوس میکند هر که را میبیند پیر، جوان، دکتر، مهندس، کارگر، فروشنده، گدا ،رهگذر، دوست،  اشنا،  غریبه و خلاصه هر بنی بشر سریعا درارتباط پیش قدم میشودو انقدر منتظر میشود تا او تعارف بزند تا بپرد در اغوشش ...

  تا ماه های تولدش از انگشت شماری درآمد عدد ترازوی خانمان هم دو رقمی شد ...

  و چقدر عاشقانه تلاش میکنی برای به حرکت افتادن.....باورم نمیشود پنج ماه و نیمه شده ای و مثل بره های کوچولو روی چهار دست و پایت میایستی و شنا میروی . اینروزها اماده میشوی برای چهار دست و پا رفتن انگار غلت غلت ها دیگر راضی ات نمیکند           دیر نوشته 15 دی 91 ...

  صدای قران و اذان که میآید آنچنان گوش دل میسپاری که انگار صدای آشنای خدا را میشناسی باورم نمیشد اگر با چشم های خودم نمیدیدم کودک پر انرژی و بی ارامم چند دقیقه چطور سر جایش میخکوب میشود وتا عرش میرود   فرشته کوچک من دست های کوچکت را هر باری که با شنیدن صدای اذان به نشان دعا بالا میآید میبوسم     دیر نوشته 5 اسفند 91 ...