بهانه ما بهار

  امروز در یازدهمین ماهروز تولدت این آخرین باری که ماه به ماه بودنت را شماره میکنم یادش به خیر میگویم به هفته هفته شماره کردنهای بارداریم واعتراف میکنم که از این گذر تند زمان ترسیده ام بهار در آستانه یک سالگیت مرا در آغوش بگیر کوچکم  و اجازه بده مدت ها اغوش کوچکت را داشته باشم من میترسم ازاین فرایند رشد   ٢٩خرداد 92 ...

    ده ماه میگذرد از روزهایی که درسکوت خانمان صدای گرم بهارآمد و من امروز ناباورانه دختری را نگاه میکنم که:   های های میخندد سراسر خانه راراه میرود با هرریتم اهنگی میرقصد کلمه کلمه حرف میزند(حدود ١٣ کلمه با معنا میگوید) حرف هایم را خوب خوب میفهمد اشیائی را که از او میخواهم برایم میآورد راه رفتن را از بر شده و دویدن را تمرین میکند خودش رابرای ناز کش هایش بخصوص بابایی حسابی لوس میکند هر که را میبیند پیر، جوان، دکتر، مهندس، کارگر، فروشنده، گدا ،رهگذر، دوست،  اشنا،  غریبه و خلاصه هر بنی بشر سریعا درارتباط پیش قدم میشودو انقدر منتظر میشود تا او تعارف بزند تا بپرد در اغوشش ...

1- بزرگترین ترس در زندگیت چیه؟ جدا شدن از عزیزانم 2- اگر 24 ساعت نامرئی میشدی، چی کار میکردی؟ به همه فضولی های بی پاسخم پاسخ میدادم....... 3- اگر غول چراغ جادو، توانایی برآورده کردن یک آرزوی 5 الی 12 حرفت را داشته باشد،‌ آن آرزو چیست؟ اکسیرجوانی 4- از میان اسب، پلنگ، سگ، گربه و عقاب کدامیک را دوست داری؟  گربه و اسب 5- کارتون مورد علاقه دوران کودکیت؟  ممل 6- در پختن چه غذایی تبحر نداری؟ اونقدر عاشق آشپزی ام که غذاهایی هم که توش تبحر ندارم رو هم با روش خودم میپزم(اخر اعتماد به نفس.........)   ٧- اولین واکنشت موقع عصبانیت؟ سکوت و خودخوری   ٨- با مرغ، د...

  تا ماه های تولدش از انگشت شماری درآمد عدد ترازوی خانمان هم دو رقمی شد ...

  و چقدر عاشقانه تلاش میکنی برای به حرکت افتادن.....باورم نمیشود پنج ماه و نیمه شده ای و مثل بره های کوچولو روی چهار دست و پایت میایستی و شنا میروی . اینروزها اماده میشوی برای چهار دست و پا رفتن انگار غلت غلت ها دیگر راضی ات نمیکند           دیر نوشته 15 دی 91 ...

    یک روز از انروزهای به قول بعضی ها تکراری خیلی ناگهانی میفهمی که هیچ چیز به جز تو تکرار نمیشود حتی کودکت  که مثل هر روز از خواب برمیخیزد و شیر میخورد و تعویض میشود و شلوغ میکند وروزت را شب میکند حتی او هم کارهای  امروزش را ماهرانه تر از از دیروز انجام میدهد و این تو هستی که در حال تکراری:موهای ژولیده چشمان پف کرده از شب نخوابیده، لباس هایی که بوی شیر و استفراغ میدهد....... تند تند خانه را جمع و جور میکنی و بچه ات پشت سرت میآید و تند تند به هم میریزد و میریزد و میریزد  و تو باز جمع میکنی و ساعت هم تند میگذرد.صبحانه نخورده وقت نهارش میرسد در اشپزخانه که هستی هی نق میزند که از دیوار چینی که با پشتی جلوی در ا...

  صدای قران و اذان که میآید آنچنان گوش دل میسپاری که انگار صدای آشنای خدا را میشناسی باورم نمیشد اگر با چشم های خودم نمیدیدم کودک پر انرژی و بی ارامم چند دقیقه چطور سر جایش میخکوب میشود وتا عرش میرود   فرشته کوچک من دست های کوچکت را هر باری که با شنیدن صدای اذان به نشان دعا بالا میآید میبوسم     دیر نوشته 5 اسفند 91 ...

  عزیز نه ماه ام نه ماه است نشسته ایم به تماشایت به اندازه روزهایی که لحظه لحظه اش به شوق رفتن به سونو گرافی و چند ثانیه دیدنت از پشت پرده های تیره میگذشت به اندازه روزهایی که تکان تکان هایت تنها مسکن روحمان بود ازنگرانی سلامتت روزهایی که آرزو میکردیم نفس نفس هایت را ضربان قلبت را و انگشتان کوچک دست و پایت را با گوش ها و چشم ها و دستهای خودمان شماره کنیم و چقدر آرزو داشتیم آنروزها که زود تر بیایی و ببینیم و لمست کنیم و آرام بگیریم لحظه های انتظارمان را   خدیا ترا سپاسگذارم به خاطرتمام این روزها به خاطر این دو نه ماه          دیر نوشته 29 فروردین 92 ...

  بهارم دخترم از خواب برخیز شکر خندی بزن شوری برانگیز گل اقبال من ای غنچه ی ناز بهار آمد تو هم با او بیامیز *** بهارم دخترم آغوش واکن که از هر گوشه، گل آغوش وا کرد زمستان ملال انگیز بگذشت بهاران خنده بر لب آشنا کرد *** بهارم، دخترم، صحرا هیاهوست چمن زیر پر و بال پرستوست کبود آسمان همرنگ دریاست کبود چشم تو زیبا تر از اوست *** بهارم، دخترم، نوروز آمد تبسم بر رخ مردم کند گل تماشا کن تبسم های او را تبسم کن که خود را گم کند گل *** بهارم، دخترم، دست طبیعت اگر از ابرها گوهر ببارد و گر از هر گلش جوشد بهاری بهاری از تو زیبا تر نیارد *** بهارم، دخترم، چون خنده ی صبح امیدی می دمد...

  امروز به یاد 29امین روز تابستان امسال سجاده شکر میاندازیم و 180 روز پدر و مادر شدنمان را جشن میگیریم امروز یاد میکنیم از روز تولدت روزی که فرشته کوچکی را ازآغوش خداوند به امانت گرفتیم و دعا میکنیم رسم اماننتداری رابه درستی به جا آورده باشیم امروز می نشینیم به سجاده شکر ترا داشتن و دانه دانه تسبیح زیباییهای بی حدت را ذکر میگوییم و بوسه میزنیم بر مهر مهربانی پروردگارمان که عشق را این ودیعه آسمانی را اینچنین بی دریغ  به ما ارزانی داشته است ودستهایمان را در دستهای کوچک تو حلقه میکنیم و بالا میاوریم و اشک میریزیم به بهانه تمام کاستی های زمینیمان که اگر مادر و پدر خوبی نبودیم... که اگر کم گذاشتیم... که اگر ...